Rodzaje obiektywów

Podstawowy podział obiektywów to:

Stałoogniskowe - które oferują lepszą jakość zdjęć przy niższej cenie ich zakupu, ale są kłopotliwe w użyciu - szczególnie przy fotografii reportażowej i aby móc wykonywać nimi zdjęcia w różnych sytuacjach trzeba mieć ich cały zestaw; są one jednak często stosowane w fotografii profesjonalnej do ściśle określonych zadań - np: wykonywania portretów w studio, czy zdjęć "pocztówkowych".
Zmiennoogniskowe - czyli z tzw. zoomem - ze względu na większą ich złożoność konstrukcyjną są przy tych samych parametrach jakościowych droższe od obiektywów stałoogniskowych, przy czym nawet najdroższe ich wersje oferują niższą jakość niż średnie obiektywy stałoogniskowe; ich zaletą jest jednak uniwersalność; najbardziej uniwersalne mają zakres ogniskowych od górnych granic obiektywów szerokokątnych do całkiem "potężnego" teleobiektywu; czym jednak większa uniwersalność tym jest więcej problemów z utrzymaniem dobrych parametrów optycznych w całym zakresie pracy obiektywu; przy skrajnych ogniskowych pojawią się w nich silne efekty dystorsji geometrycznej i abberacji chromatycznej. Ze wzrostem ogniskowej spada też głębia ostrości, co jest szerzej wyjaśnione w rozdziale Ustawianie ostrości.

Ze względu na kąt widzenia/ogniskową obiektywy dzieli się na (ogniskowa podana jest wg norm dla standardowego kadru małoobrazkowego):

Rybie oko (ogniskowe poniżej 15 mm i kąt widzenia dochodzący do 180°) - mają bardzo ograniczone zastosowanie gdyż dają bardzo silne dystorsje geometryczne; które w ich przypadku są jeszcze często celowo wzmacniane przez specjalną ich konstrukcję (użycie bardzo wypukłych, eliptycznych soczewek) - są stosowane głównie do wykonywania specyficznych "kołowych" panoram.
Szerokokątne (ogniskowe od 16 do 35 mm i kątach widzenia od 120 do 90 °) - a zatem o znacznie szerszym kącie widzenia od ludzkiego oka służą głównie do wykonywania panoram, zdjęć architektury w miejscach gdzie nie można oddalić się od budynku i zdjęć w ciasnych pomieszczeniach; czym większy kąt widzenia obiektywu tym trudniej jest wyprodukować taki, który by nie dawał zauważalnych dystorsji geometrycznych, stąd obiektywy o małych ogniskowych, które nie tworzą silnych dystorsji są bardzo kosztowne.
Normalne (ogniskowe od 35 do 80 mm, kąty od 90 do 45°) - mają kąt widzenia zbliżony do ludzkiego oka - dają zatem najbardziej naturalnie wyglądające kadry; stosunkowo najłatwiej jest też je wyprodukować i dają one najczystsze, wolne od dystorsji i abberacji obrazy. Stąd są używane masowo zarówno do fotografii amatorskiej jak i w studiach fotograficznych zwłaszcza do wykonywania portretów. W fotografii amatorskiej można je użyć niemal do każdej sytuacji zdjęciowej - od panoram do portretów zbliżeniowych.
Teleobiektywy (ogniskowe od 80 mm wzwyż do nawet 500 mm i kąty od 45 do 1-2 °) - służą do robienia zdjęć "na dużą odległość". Przy ich pomocy można wykonać zdjęcie oddalonego o kilkanaście-kilkaset metrów detalu, w taki sposób, że detal ten wypełni cały kadr. Ich wadą są duże wymiary i duża masa, która powoduje, że są one mało poręczne - w wielu sytuacjach są jednak niezbędne. Teleobiektywy o dużych jasnościach i dużych ogniskowych są niezwykle kosztowne.